بیان ماجرای کربلا از زبان حضرت رقیه (س) ( به زبان کودکانه )

آی قصه قصه قصه ای بچه های قشنگ           برای قصه گفتن دلم شده خیلی تنگ

 من حضرت رقیه یه دختر سه سالم                     همه میگن شبیه گلهای سرخ ولالم

گلهای دامن من سرخ و سفید وزردند              همیشه پروانه ها دور و برم می گردند

از این شهر و از اون شهر آدمهای زیادی            میان به دیدن من تو گریه وتو شادی

هرکسی مشکل داره میزنه زیر گریه                مشکل اون حل میشه تا میگه یا رقیه

خلاصه ای بچه ها اسم بابام حسینه                   به یادتون میمونه بابام امام حسینه

پدر بزرگم خوبم امیرمومنینه                           اون اولین  امامه ماه روی زمینه

تو دخترا ی بابا از همشون ریزترم                خیلی منو دوست داره از همه عزیزترم

مثل رنگین کمون بود النگوهای دستم             گردنبند ستاره به گردنم می بستم

یه روزی از مدینه سواره و پیاده                       راه افتادیم و رفتیم همراه خانواده

به شهر مکه رفتیم تو روز و تو تاریکی               تا خونه خدا رو ببینیم از نزدیکی

چند روزی توی مکه موندیم و بعد از اونجا         راه افتادیم و رفتیم به صحرای کربلا

به کربلا رسیدیم اونجا که دریا داره                   اونجا که آسمونش پرشده از  ستاره

تو کربلا بچه ها سن وسالی نداشتند              بچه کبوتر بودند پرو بالی نداشتند

همیشه عمه زینب میگفت دورت بگردم    به حرفای قشنگش همیشه گوش میکردم

تو صحرای کربلا ما با غولا جنگیدم                   با اینکه تنها بودیم ولی نمی ترسیدیم

تو کربلا زخمی شد چند جایی ازتن من          سبد سبد گل سرخ ریخته تو دامن من

بزرگا که جنگیدند با غولای بد و زشت            ما توی خیمه موندیم بزرگا رفتن بهشت

گلهای دامن من از تشنگی می سوختند      با گریه کردن من چشماشو نو می دوختند

تحمل تشنگی راس راسی خیلی سخته      مخصوصا اونجایی که خشک و بی درخته

دامنم آتیش گرفت مثل گلهای تشنه           به سوی عمه زینب دویدم پا برهنه

خواستم که صورتم رو با چادرم بپوشم         خوردم زمین دراومد گوشواره از توگوشم

غولا منو گرفتن دست و پاهامو بستند         خیلی اذیت شدم قلب منو شکستند

تو صحرای کربلا وقت غروب خورشید             شدیم    اسیر     غولا 

پیاده و پیاده همراه عمه زینب                 را ه اوفتادیم و رفتیم از صبح زود تا به شب

تا اینکه مارسیدیم به کشور سوریه              از اونجا تا کربلا راه خیلی دوریه

توی خرابه شام مارو زندونی کردند              با اینکه بچه بودم نامهربونی کردند

فریاد زدم آی مردم عموی من عباسه           بابام امام حسینه کیه اونو نشناسه

سر غولا داد زدیم اونا رو رسوا کردیم             توقلب مردم شهر خودمونو جا کردیم

بابام یه شب توخوابم اومد توی خرابه           گفت که باباحسینه اومد پیشت بخوابه

دست انداختم گردنش تو بغلش خوابیدم         خیلی شب خوبی بود خوابای رنگی دیدم

صبح که بیدارشدم دیدم که یه فرشتم         مثل دادش اضغرم منم توی بهشتم